ผมนั่งดูไทเกอร์ วูดส์ อดีตนักกอล์ฟหมายเลข 1 ของโลก ที่ประสบอุบัติเหตุจากการขับรถยนต์จนขาข้างขวาหักเละ ถึงขั้นเกือบถูกตัดทิ้ง แต่สามารถกลับมาเล่นกอล์ฟได้อีกหน ในชั่วเวลาเพียงแค่ 13 เดือนให้หลัง...และเพิ่งเล่นจบ "วันที่สาม" ของรายการใหญ่ "เดอะ มาสเตอร์ส" ไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง

ดูแล้วก็อดนึกถึงคำพังเพยในยุทธจักรนิยายที่ว่า "กระบี่อยู่ที่ใจ" เสียมิได้...ขออนุญาตท่านผู้อ่านวิเคราะห์เพลงกระบี่กับหัวใจของ ไทเกอร์ วูดส์ สักวันนะครับวันนี้

เผื่อจะเป็นข้อคิดหรือเป็นแรงบันดาลใจให้แก่ท่านที่กำลังท้อแท้สิ้นหวัง จน "หัวใจ" แทบจะกลายเป็น "ปุยนุ่น" อยู่แล้ว กลับมาแข็งแกร่งดุจกระบี่อีกครั้ง

ท่านที่ติดตามข่าวต่างประเทศมาโดยตลอด คงจะพอจำได้ว่า เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2564 อดีตนักกอล์ฟมือ 1 ของโลก วัย 45 ปี (ขณะนั้น) ขับรถด้วยความเร็วสูงมาบนถนนซุปเปอร์ไฮเวย์สายหนึ่งของแคลิฟอร์เนีย

ปรากฏว่ามาถึงทางโค้ง ใกล้ๆเมืองแรนโช ปาลอสเวอร์เดส รถของเขาก็พุ่งออกจากถนนลงไปข้างทาง ชนก้อนหินด้านล่างจนพังยับเยิน แต่ไทเกอร์ วูดส์ ยังรอดได้ หลังจากหน่วยกู้ภัยต้องเอาชะแลงไปงัดประตูช่วยเขาให้ออกมาอย่างปลอดภัยในที่สุด

รายงานข่าวแจ้งว่า ขาขวาของเขาชุ่มโชกไปด้วยเลือด กระดูกหน้าแข้ง หักและแตกเกินกว่า 2 ชิ้น ทะลุออกมาด้านนอก...จนหมอต้องตัดสินใจว่าจะตัดทิ้งหรือจะพยายามรักษาไว้ต่อไป?

ซึ่งคณะแพทย์โดยคำขอร้องของไทเกอร์ก็ตัดสินใจรักษา โดยผ่าตัดสอดแท่งโลหะยึดด้วยหมุดแล้วใส่สกรูเข้าไปที่ข้อเท้าและฝ่าเท้าข้างขวา เพื่อช่วยในการทรงตัว...รวมทั้งตัดกล้ามเนื้อบางส่วนออกไป เพื่อลดแรงกดที่ขาและลดอาการบอบช้ำ

ช่วงนั้นอย่าว่าแต่จะกลับมาเล่นกอล์ฟได้อีกหนหรือไม่?...แม้หมอเองก็ยังไม่การันตีว่าเขาจะกลับมาเดินได้อย่างปกติหรือไม่?

แต่แล้วในวันที่ 6 เมษายน 2565 เพียงแค่ 13 เดือนเศษ หลังจากค่อยๆซ้อมเดิน และซ้อมกอล์ฟทุกวัน วันละเล็กๆน้อยๆจนถึงวันละหลายๆ ชั่วโมง ไทเกอร์ วูดส์ ก็ประกาศว่าเขาพร้อมจะลงเล่นกอล์ฟในรายการ "เมเจอร์" แรกของปี "เดอะมาสเตอร์ส" ที่เมืองออกัสตา รัฐจอร์เจีย

จากนั้นวันรุ่งขึ้น (7 เมษายน 2565) เขาก็ลงไปเล่นจนครบ 18 หลุม ท่ามกลางเสียงเชียร์กึกก้องและทำสกอร์ได้ -1 หรือ 1 อันเดอร์ เป็นที่ 10 ร่วมของวันแรกอย่างเหลือเชื่อ

ต่อมาวันที่สองของการเล่น (8 เม.ย.2565) เขาเริ่มออกอาการล้าๆ และเขยกให้เห็นในบางจังหวะทำให้ตีเกินมา 2 แต้ม แต่หักลบแล้วยังอยู่ที่ +1 เป็นอันดับ 22 ร่วม สามารถผ่านการตัดตัวเป็น 1 ใน 52 คนที่ได้เล่นต่อจนครบ 4 วันอย่างสบายๆ

แต่พอมาถึงวันที่สามของการแข่งขัน (9 เม.ย.) อาการเหนื่อยล้า ระคนเจ็บปวดของเขาเริ่มปรากฏชัดเจนมากขึ้น แม้จะพยายามเก็บหรือซ่อนเร้นเอาไว้ก็ยังสามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า

เขาตีเกินถึง +6 ทำให้สกอร์รวมเป็น +7, รูดไปเป็นที่ 41 ร่วม

ผู้สื่อข่าวเริ่มตั้งข้อสังเกตกันบ้างแล้วว่า เขาจะกลับมาลงเล่นในวันที่สี่ ซึ่งเป็นวันสุดท้ายหรือไม่? แต่ส่วนใหญ่ก็คาดว่าเขาคงลงแน่ เพราะเขายังให้สัมภาษณ์หลังจบการแข่งขันวันที่สามว่า

"ชีวิตของผมมีเรื่องท้าทายอยู่เสมอ และในแต่ละวันความท้าทายก็แตกต่างกันไป...ผมพร้อมจะตื่นขึ้นมาต่อสู้กับความท้าทายไปจนกว่าจะจบวัน ผมเป็นคนไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ"

สำนักข่าว ESPN รายงานว่า เขาคงไม่ได้แชมป์หรอกรายการนี้ แต่ถ้าหากเขาสามารถลงครบได้ทั้ง 4 วัน...เขานี่แหละคือ "ผู้ชนะ" ที่แท้จริง

แล้วจะไม่ให้ผมนึกถึงภาษิต "กระบี่อยู่ที่ใจ" ของ โกวเล้งได้ยังไงล่ะครับ...กับคนหัวใจแข็งแกร่งราวกระบี่เช่นนี้

คนเราถ้าสามารถหล่อหลอมกระบี่เข้ากับหัวใจได้ หรือทำหัวใจให้เป็นกระบี่ได้ ก็สามารถสู้กับคู่ต่อสู้ หรือปัญหาอุปสรรคต่างๆได้เสมอ

เล่าฮู "ซูม" ขอคารวะ "ไทเกอร์" ด้วยสุราหนึ่งจอก พร้อมเอ่ยคำว่า นับถือ นับถือ และนับถือ รวม 3 ครา.